Leuke, tijdrovende, pijnlijke en leerzame...
Zo mocht ik cateren voor een 50ste verjaardagsfeest,
De jarige leek het leuk als ik òp het feest mijn hapjes klaarmaakte, soort vorm van entertainment.
Hoewel ik niet echt op deze klus zat te wachten, was ik te gevleid om nee te zeggen. Met een avond vol (ahum) leermomentjes als gevolg.
Meerdere knelpunten: wat ga je maken qua smaak en haalbaarheid, wat past in het budget, wat is de totale verwachting.
Smaakverwachting kon ik snel loslaten, het budget speelde ook een rol (logisch voor +/ 70 gasten), dure ingrediënten werden al snel geschrapt.
Hoeveelheden en werktijd waren ook een geschilpuntje, maar het grootste obstakel voor mij was het prijskaartje dat ik aan mijzelf moest hangen. Ik hoef niet het onderste uit de kan, maar kijk, voor 5 euro kom ik toch echt niet van de bank.
Ik sprak af dat ik voor een vast redelijk uurloon (ook voorbereidingen) en de kostprijs van gebruikte ingrediënten zou werken. Gewoon open en helder.
Zij het niet dat de voorbereidingen mij al veel meer tijd kostten en terplekke het ook lang niet zo snel ging als ik had bedacht.
Gebrek aan tijdsplanning, structuur en organisatie brak mij weer eens op, voor mijn gevoel was de hele avond een ontplofte chaos, ik voelde mij op elk front te kort schieten. Achter de feiten aanlopend.
Dus bleef ik uren langer op eigen kosten.
De gasten en de jarige waren wèl zeer enthousiast over de hapjes en ik kreeg veel complimentjes over de smaken, zelf zag ik alleen de gemiste kansen.
Zo als gewoonlijk had ik de benodigde ingrediënten schromelijk overschat dus uiteindelijk bleef ik met een door mij aangepast uurloon (leergeld) voor meer uren toch prima binnen het beoogde budget.
Alle ongebruikte spullen heb ik de dagen daarna creatief toegepast in verzonnen gerechten, waarbij zelfs nieuwe familiefavorieten leken te ontstaan.
Eind goed, al goed.
Falen en opstaan, maar wel gebutst en gedeukt.
Nu heeft weer een jarige mij gevraagd.....
Uitermate vaag, maar het idee was dat zij een kleine koffiehoek zouden creëren waar je koek/taart kunt eten naar recepten van actuele kookboeken.
O.a. gebakken door mij.
De plannen en planning werden meerdere keren aangepast, maar uiteindelijk werd mij gevraagd om voor een datum iets te maken.
Ik koos een wortelcupcake uit het nieuwe boek van Rens Kroes PARTY, hip, weinig suiker en zonder lactose. Klonk perfect!
Hm, total disaster.
Mijn proefbaksel smaakte al nergens naar en het aangepaste eindresultaat van de 1e levering werd zelfs afgewezen door het personeel!
Klef en met eetbaar-papiersmaak (mijn omschrijving)
Auw, hoewel het niet mijn eigen recept was voelde dit als een persoonlijke afwijzing.
Niet stimulerend. Gelukkig werd er wel gewoon betaald.
Dadel-bananencake deze keer, redelijk gelijkend op mijn eigen recept.
Deze keer maar mijzelf direct in het diepe gegooid en zonder proefbaksessie 2 cake's afgeleverd.
Anders verdien je helemaal niets (ik leer het wel).
Hoera, deze bleken in de smaak te vallen.
Zo zeer zelfs dat ik voor de officiële opening op 5 november gevraagd ben om 4 te bakken en zelf stukjes uit te delen ter blogpromotie.
Heel voorzichtig heb ik toch wel aangegeven dat ik niet weet of dit op de lange termijn iets voor mij gaat zijn (maak liever eigen recepten en wil bovendien niet alleen leverancier zijn), bleek helemaal geen probleem.
Last van mijn schouders gegleden.
Pieken en dalen, ik verfde afgelopen maand ook nog de dakkapel en het houtwerk vd 1e verdieping. Netjes aan een klimkabel van mijn buurman.
Safety first, niks vallen en opstaan.
Ondertussen won ik bij onze zonnige burendag voor de 2e keer de 1e prijs, nu met mijn tiramisutaart. Het winnen vd 1e keer werd eigenlijk het startsein voor heel mijn bakgebeuren.
Gezicht gered, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat ik mazzel had met de 2 jury-omaatjes. De naked hummingbird cake paste waarschijnlijk niet helemaal bij hun taartbeleving anders had die misschien wel gewonnen.
Last but not least kreeg ik gewoon zomaar een nieuwe werkgever!
Mijn (oud)baas ging met pensioen en verkocht de zaak aan de biologische concurrent!
In de ik-heb-mijn-baas-overleefd-stemming direct maar een nieuwe jurk gekocht (elke smoes past)
't Is altijd even afwachten, maar: the only way is up, wat mij betreft.
Vallen, falen en vooral weer opstaan!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten